Als kerk staan we in de lijn van de grote Reformatie (16^e eeuw), Afscheiding en Doleantie (1834 en 1886), Vrijmaking (1944) en ten slotte de Vrijmaking in 2003. Deze lijst met reformaties wijst aan de ene kant aan dat de kerk die uit mensen bestaat altijd de neiging heeft om het zuivere Woord van God los te laten. Aan de andere kant blijkt hieruit ook dat de Heere doorgaat met het vergaderen van zijn kerk in eenheid van het ware geloof (HC 21). Telkens is bij deze reformaties ook de wens uitgesproken zich te willen verenigen met elke op Gods Woord gegronde kerkelijke vergadering en allen die op die grondslag willen leven.

Als kerk weten we ons daarom ook niet een ‘tegenkerk’, maar een ‘heilige, algemene, christelijke kerk’. Hoewel er veel valt te leren uit het verleden, wordt onze identiteit niet door de kerkgeschiedenis bepaald, maar door Koning Christus als de Eigenaar van de kerk.

De Vrijmaking van 2003 is in zijn betekenis voor nu nog erg actueel. Na jarenlang gewaarschuwd en gestreden te hebben tegen een onschriftuurlijke koers in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt), werden alle bezwaren die in de kerkelijke weg waren ingebracht door de Generale Synode van Zuidhorn in 2002 verworpen. Tegen meer dan tien onschriftuurlijke uiteenlopende synodebesluiten werd bezwaar gemaakt. Op de achtergrond was er een geestelijk klimaat van: aanpassing aan de wereld zonder God, kerkelijke eenheid ten koste van de waarheid en het loslaten van het gezag van Gods Woord (voor meer achtergrondinformatie: zie brochure). Maar om kerk te zijn en te blijven, moeten we ons richten naar het zuivere Woord van God en alles wat daarmee in strijd is verwerpen (NGB 29). We dragen een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor wat er in het kerkverband gebeurt.

Concrete onschriftuurlijke synodebesluiten waren onder andere:

• Het werd toegestaan om de zondagsrust te zien als een menselijke instelling. De geloofsopvatting, dat naar het vierde gebod de zondagsrust nog steeds door God geboden wordt, kon zo niet meer van de gemeente worden gevraagd.
• Afhankelijk van vele factoren mochten huwelijksmoeilijkheden voortaan leiden tot echtscheiding en hertrouwen. Als mondige christenen zouden we zelf kunnen bepalen wat geoorloofd is en niet. Hiermee werd het zevende gebod van zijn kracht beroofd.
• Er werden 117 gezangen uit het Liedboek voor de kerken vrijgegeven voor gebruik in de eredienst. Maar daarin kwamen ook allerlei dwalingen mee, zoals de leer van de alverzoening of een vrederijk op deze aarde in plaats van op de nieuwe aarde.
• Ook was er sprake van voortgaande eenheid met de Nederlands Gereformeerde Kerken en de Christelijke Gereformeerde Kerken, terwijl daar valse leer naast de waarheid wordt getolereerd.
• Het zicht op de kerk verdween. Zo werden er officiële afvaardigingen gestuurd naar kerkdiensten van niet-gereformeerde kerken. Ook werd het kerkelijk lidmaatschap verwaarloosd bij de viering van het Heilig Avondmaal in crisisgebieden.

Na een periode van waarschuwen en oproepen tot reformatie is het in Zwolle uiteindelijk ook tot een vrijmaking gekomen. Op 9 oktober 2003 werd toen met ootmoedige dankbaarheid besloten een voorlopige gemeente te vormen.

Periode tot nu
Sinds die tijd is er veel gebeurd. Het kerkelijk leven moest op alle terreinen weer worden opgebouwd. Kinderen zijn geboren en mochten gedoopt worden. Jongeren leggen belijdenis van hun geloof af. Huwelijken worden gesloten en bevestigd. Er is veel om de Heere dankbaar voor te zijn.

Tot ons verdriet zijn de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) alleen maar verdergegaan op de weg die zij zijn ingeslagen. Bepaalde verkeerde ontwikkelingen die eerder al te zien waren, worden steeds verder uitgewerkt. Toch zijn er nog veel mensen die ook daar nog willen staan voor de waarheid. Wij voelen ons met hen verbonden. We hoeven niet hetzelfde te denken over een tijdstip waarop bepaalde kerkelijke beslissingen genomen moeten worden. Maar we vinden elkaar en moeten elkaar vinden op de grondslag van het zuivere Woord van God.

Diepingrijpend in de geschiedenis en het gemeenteleven van de kerk in Zwolle is de scheuring die eind 2009 in Zwolle heeft plaatsgevonden. Een aanzienlijk deel van de gemeente had toen besloten om zelfstandig verder te gaan. Het gemis en de pijn daarvan en vooral het besef dat dit zonde is in Gods ogen, wordt door velen nog iedere dag gevoeld.

Huidige ontwikkelingen

Wat deze bovengenoemde breuk uit 2009 betreft, zijn we de Heere dankbaar dat in juni 2023 er een gezamenlijke verklaring van de kerkenraden getekend kon worden met de GKN Zwolle in het kader van verlangen naar kerkelijke eenheid. Gezamenlijk is uitgesproken dat de onderlinge verschillen uit het verleden het niet rechtvaardigen om langer gescheiden op te trekken. De weg is nu vrij om elkaars ambtsdragers te erkennen, maar het is nog wachten op landelijke uitspraken die hopelijk begin 2024 zullen plaatsvinden. We zijn hoopvol dat, zo de Heere wil, door Gods genade de kerkelijke vereniging van beide kerkverbanden vorm kan krijgen.

Een andere ontwikkeling die hier nog te noemen valt is dat sinds 27 maart 2022 de erediensten worden gehouden in de Collegezaal van de Hogeschool Viaa. We zijn dankbaar dat we lange tijd van het kerkgebouw de Hoeksteen gebruik konden maken. Nog steeds is de wens om in de toekomst een eigen kerkgebouw te krijgen.

In dit alles blijven wij onze hulp en verwachting stellen in de Naam van de HEERE. Hij behoudt en bewaart zijn kerk door alle beproevingen heen.

Soli Deo gloria, de HEERE alleen zij de eer.